අමුතු සතා (2) - සෛලයේ දේශපාලනය

ඔන්න දැන් මම කලින් දවසක කතා කරපු අමුතු සත්තු ගැන අමුතු කතාවක් කියන්නයි යන්නේ. (මේ ලිපිය කියවන්න කලින් මෙහි කතා කරන අමුතු සත්තු කව්ද කියල දැනගන්න මෙහි පළමු කොටස වන “අමුතු සතා - (ඔබත් මමත් කොටස්කාරයන් වන අමුතුම අමුතු සතා)” ලිපිය කියවන්න.) අද මම කතා කරන්නේ දේශපාලනය ගැනයි. හැබැයි අපේ නෙවෙයි. අපි හැදිල තියෙන පුංචිම පුංචි සත්තු වන සෛල වල දේශපාලනය ගැනයි.

සමාජ සතා හැදිල තියෙන මිනිස් සත්තුන්ගේ දේශපාලනයට වඩා මිනිස්සු(සහ අනෙක් සත්තු) හැදිල තියෙන සෛල වල දේශපාලනය ගොඩක් වෙනස් නෑ. හැබැයි පොඩි පොඩි වෙනස්කම් තියෙනවා. මේ සෛල වල දේශපාලන යාන්ත්‍රණයෙන් මිනිස්සුන්ගේ දේශපාලන යාන්ත්‍රණ සඳහා ගන්න පුළුවන් ආදර්ශ බොහොමයි.

සමස්තයක් විධියට ගත්තහම මේ සෛල වල දේශපාලනය සමාජවාදීයි.(මෙහි මෙය මිනිස් සමාජයේ ඇති සමාජවාදයට වඩා පුළුල් අර්ථයකින් යොදා ඇත. මෙහිදී සමාජවාදය පසුබිම් හා ව්‍යුත්පන්න සංකල්ප වලින් තොරව මූලිකම සංකල්පය පමණක් සලකා බැලන බව කරුණාවෙන් සලකන්න.) මෙහෙම කියන්න හේතු තියෙනවා. මොකද මේ සෛල ගත්තහම ඒ ඒ සෛල තම තමන්ගේ පෞද්ගලික පැවැත්මට වඩා පොදු සමාජයේ(එම සෛල වලින් නිර්මාණය වන බහුසෛලික ජීවියාගේ) පැවැත්ම උදෙසායි කටයුතු කරන්නේ. මොළයේ සෛල සදහටම ජීවත් වුවත්, රතු රුධිරාණු සෛල තමන්ගේ කාර්යය සමාජය වෙනුවෙන් ඉටුකල පසු මිය යන්නේ(දින කීපයක ආයු වළඳා) මොළයේ සෛල වගේ මටත් ගොඩක් කල් ඉන්න ඕනෙ කියල කිසිදාක නොකියමිනි.

තවද මේ සෛල කිසිදාකත් මට අරක නෑ, අරූට මට වඩා මෙව්වා තියෙනවා කියල අඬ අඬ ඉන්නේ නෑ. මොකද මෙහි සම්පත් බෙදී යාම අතිශයින් සාධාරණයි. තම කාර්යය සඳහා අධික ලෙස සම්පත් අවශ්‍ය මොළයට ඉතා අධික ශක්ති ප්‍රමාණයකුත් (ශරීරයේ මුළු ශක්ති පරිභෝජනයෙන් 20% ක් පමණ), එතරම් සම්පත් අවශ්‍ය නැති අතේ සෛල වලට සාපේක්ෂව අඩු ශක්ති ප්‍රමාණයකුත් ලබාදෙනවා. නමුත් අතේ සෛලයක් කවදාවත් මට අරූට තරම් හම්බෙන්නේ නෑ කියලා කවදාවත් කෑගහන්නෙ වත්, වැඩ වර්ජන කරන්නෙ වත් නෑ. මොකද මං ආයෙ කියන්නේ මේ සෛල වලට තම තමන්ගේ පෞද්ගලික පැවැත්මට වඩා සමාජයේ පැවැත්ම ඉහලයි. (ඒ නිසා අපිට අරවා නෑ, මෙව්වා නෑ කියල මෙහෙ ඉන්න සමාජවාදියෝ කරන වැඩ වර්ජන ගැන තවපාරක් හිතන්න වෙයි!)

ඒ වගේම මෙහි බලය හැසිරවීමත් අපූරුයි. මොළය සියල්ල පාලනය කරනවා කියල හිතන් ඉන්නවා නම් ඒක වැරදියි. මොළය කරන්නේ බලය හැසිරවීමක් පමණයි. එනම් සමාජයේ ක්‍රියාවන් නියමිත පරිදි සම්බන්ධීකරණය කිරීමක්. මොළය කරන්නෙත් සමාජය සඳහා වූ තවත් එක් රාජකාරියක්. මෙහි පාලනය කරන්නෙක් නැත. සියල්ලන් විසින් සියල්ලන් පාලනය වේ. ඒ ඒ සෛල තමන්ගේ රාජකාරිය නිසි පරිදි ඉටුකරයි. තමන්ගේ අයිතිවාසිකම් වලට වඩා තමන්ගේ යුතුකම් ගැන හිතයි.

ඒ වගේම මෙහි ආරක්ෂක හමුදාවන්ද ඉන්නවා. ඒ ප්‍රතිශක්තිකරණ පද්ධතියයි. පිටින් එන ආක්‍රමණ වලට මුහුණ දෙන්න මොවුන් හොඳින් දන්නවා. ප්‍රතිශක්තිකරණ පද්ධතිය තුල හමුදා බුද්ධි අංශ වැනි සෛල පවා තිබීම ගැන ඔබ පුදුම නොවනු ඇතැයි සිතමි.

ඒ වගේම මහා විනාශකාරී, කරදරකාරයින්ද නැතුවා නොවේ. (උදා: පිළිකා සෛල) පිළිකා සෛලයක් අරගෙන බැලුවහම මූලික වශයෙන් ධනවාදී ආක්‍රමණශීලී ස්වරූපයක් ගන්නවා. තමන් පමණක්, (සමාජයට හෙණ ගැහුණත් මොකද මං ඉන්නවානම්) යන මතයේ ඉඳ කටයුතු කරන මේ සෛල විසින් තමන් විසින් හූරාකන, අත්පත් කරගන්නා මේ සමාජය විනාශ වූ විට තමන්ද ඉබේම විනාශ වී යන බව තේරුම් ගන්නා විට පෙරහැර ගොස් අවසන්ය.

මේ සෛල සමාජගතවීමත් මිනිසා සමාජගතවීමත් සලකා බැලූ විට මිනිසා සමාජගතවන්නේ සෛල සමාජගතවීමෙන් බොහෝ කලකට පසුය. ඉතින් සෛල දේශපාලනයට සාපේක්ෂව මිනිස් දේශපාලනයේ දුර්වලතා තිබීම සාමාන්‍යයයි. නමුත් අප මේ දුර්වලතා ඉදිරියටත් පවත්වාගෙන යා යුතුද?

ආ, තව පොඩ්ඩෙන් අමතක වෙනවා. මේකත් කියන්නම ඕනෙ. මේ සෛල වල දේශපාලනය මොකක් උනත් මේ ජීවියා(සෛල සමාජය) කවදා හරි මිය යනවා. ඒ වගේමයි, මිනිස් සමාජයත්, කවදා හරි මිය යනවා. එය නවත්වන්න කිසිම ජගතෙකුට බැහැ. විශ්වයේ අනිත්‍ය බව වෙනස් කරන්න බෑ. නමුත් මේ සෛල වලින් හැදෙන ජීවියා තමන් කෙදිනක හෝ මිය යනවා කියල හිත හිත උඩ බලං ඉන්නේ නෑ. කෙසේ හෝ තම ජීවිත කාලය තුල ජීවත් වෙනවා. ඉතින් මේ සමාජයත් එසේය සහ එසේ විය යුතුය.