පරිණාමයේ හා ජීවියාගේ අරමුණ ගැන පිස්සු කතාවක්!

පරිණාමයේ මූලික අංගයක් වන්නේ විකෘති ඇතිවීමයි. ඉන්පසු මේ විවිධ විකෘති සහිත ජීවීන් ස්වභාවිකව වරණයකට ලක් වෙනවා. මේ වරණයේදී පදනම් වන්නේ කැලෑ නීතියයි. ඒ අනුව ජීවියා වඩාත් ශක්තිමත් කරන ආකාරයේ විකෘති ඇති ජීවීන් තව දුරටත් පැවතීමටත්, දුර්වලයින් විනාශයටත් මග පාදා ගන්නවා. දැන් මේකෙ මම දැකපු පිස්සු කතාව බලමු. ජීවියෙකුගේ විකෘතියක් ඇති වෙන්න අරමුණක්/ තේරුමක් අවශ්‍ය නෑ. මේවා විටෙක random හෝ spontaneous වෙන්න පුළුවන්. (උදාහරණයක් විධියට අපේ (වානරයන්ගේ) මහඟු මහපට ඇඟිල්ල ගනිමු. මේක නිර්මාණය සමහර විට අහම්බයක් වෙන්නත් පුළුවන්. (සමහර විට විකිරණ නිරාවරණය වීමක් හෝ යම් රෝගයක් නිසාත් මෙය ඇතිවීමේ සම්භාවිතාවයක් පවතිනවා) නමුත් මේ විකෘතිය නිසා වානරයන්ට ලැබුනේ සුළුපටු ශක්තියක් නොවේ. ඒ නිසා ඔවුන්ට (අපිට) අනෙක් සතුන්ට කල නොහැකි දේවල් කල හැකි වුනා; ඒ ආධාරයෙන් ඔවුන් (අපි) අළුත් අරමුණු නිර්මාණය කරගත්තා.) දැන් මෙතන ප්‍රශ්නය තියෙන්නේ මේ විධියට ගත්තහම අපි (සියලු සත්වයන්) කිසි තේරුමක් නැතිව නිර්මාණය වුනු පිරිසක් බවට පත්වෙනවානේ. අපි අරමුණු නිර්මාණය කරගෙන තියෙන්නේ අපේ හැකියාවන්ට සාපේක්ෂව මිසක් අපි අරමුණු වලට සාපේක්ෂව හැකියාවන් නිර්මාණය කරගෙන නෑනෙ. හැබැයි මේක එක අතකින් බැලුවම ඇත්ත. කිසිදු තේරුමක් හෝ අරමුණකින් තොරව අති විශාල කාලාන්තරයක් තිස්සේ නිර්මාණය වී ඇති මේ අති සංකීර්ණ යන්ත්‍ර (ජීවීන්) තමන්ගේ පැවැත්මම තමන්ගේ අරමුණ කරගෙන වෙන කිසිම දෙයක් ගැන වැටහීමක් නොමැතිව ඔහේ ජීවත් වෙනවා. අනෙක් අරමුණු සියල්ල ඒ තමන්ගේ පැවැත්ම කියන අරමුණ වටා ගොඩනැගුනු දේවල්. (මටත් දැන් නිකං පිස්සු වගේ!)